Frukost i det fri

På grunn av at eg har jobba altfor mykje, var det først og fremst inn gjennom vindauget ho kom, sola. Når eg gjekk ut, var det difor skuffande å kjenne kor kaldt det var. Den første optimismen kom då eg på veg til tannlegen ein dag i to sekund følte i ryggen, ganske langt nede på ryggen, ja, eigentleg var det vel på rumpa eg følte det, at sola varma ørlitegrann. I dag åt eg frukost på verandaen. Var det kaldt? Ja, men ikkje så ille. Veggen vår er ein solvegg. Var det fint? Ja.