Språkstrid på norsk er for meg litt som bløtkaker: Det kan sjå fristande ut på avstand, men eg klarer ikkje ein gong eit lite stykke. Eg blir fort kvalm. Eg burde sikkert like språkstrid betre enn bløtkaker betre sidan eg både er opptatt av språk og kan like ein god krangel, men nei.
Listen carefully, I shall say this only once*: Med dette vil eg erklære at eg angrar på at eg har teke opp verdifull spalteplass på dette innlegget, som rett nok berre på berre på overflata ser ut til å ha noko med språkstrid å gjere, og så vil eg helst ikkje tenkje meir på det.
* Ok, maybe twice if I have to.
17.2.07
13.2.07
Reaksjonsratio: statusrapport
Eg registrerer at etter at eg byrja å skrive om litteratur i Morgenbladet i staden for om film i Dag og tid, har talet på lesarinnlegg og andre motreaksjonar pr. artikkel auka frå 0 til 0,23.
Sist ut er Jon Rognlien.
Svar følgjer.
Sist ut er Jon Rognlien.
Svar følgjer.
2.2.07
Ut av fiksjonen
Ei melding av to bøker av Dave Eggers kan lesast her. Merk at bildeteksten inneheld ein grov feil: «flyktningen Deng» er ikkje «fiktiv».
Fordi det ikkje har eller hadde noko som helst med saka å gjere, publiserer eg her eit avsnitt som eg kutta frå meldinga:
«Når opninga av denne teksten likevel allereie har spora av kunne eg tenkje meg å nemne at den norske tittelen på debutboka til Eggers, Et forbløffende talentfullt, dypt rystende verk ikkje sparka på langt nær så godt frå seg som den originale tittelen [«A Heartbreaking Work of Staggering Genius»], truleg litt fordi «heartbreaking» blei omsett med det offisiøse «dypt rystende», men mest fordi «staggering genius» blei «forbløffende talentfullt». Og spørsmålet blir då om det er eit gode at ein på norsk ikkje berre har avskaffa geni-dyrkinga – ein har òg avskaffa ordet geni, sjølv til ironisk bruk. Svaret er kanskje ja.»
Fordi det ikkje har eller hadde noko som helst med saka å gjere, publiserer eg her eit avsnitt som eg kutta frå meldinga:
«Når opninga av denne teksten likevel allereie har spora av kunne eg tenkje meg å nemne at den norske tittelen på debutboka til Eggers, Et forbløffende talentfullt, dypt rystende verk ikkje sparka på langt nær så godt frå seg som den originale tittelen [«A Heartbreaking Work of Staggering Genius»], truleg litt fordi «heartbreaking» blei omsett med det offisiøse «dypt rystende», men mest fordi «staggering genius» blei «forbløffende talentfullt». Og spørsmålet blir då om det er eit gode at ein på norsk ikkje berre har avskaffa geni-dyrkinga – ein har òg avskaffa ordet geni, sjølv til ironisk bruk. Svaret er kanskje ja.»
Abonner på:
Innlegg (Atom)
